Μια επικίνδυνη εξέλιξη: Η Ελλάδα μένει μόνη στο μνημόνιο

Γράφει ο Θέμης Δαγκλής 

Αυτά που συμβαίνουν ανάμεσα στην κυβέρνηση και την τρόικα τις τελευταίες εβδομάδες βρίθουν αντιφάσεων. Ο Όλι Ρεν, το ΔΝΤ, οι Τόμσεν, Μορς και Μαζούχ ζητούν την κατά γράμμα εφαρμογή της συμφωνίας ανάμεσα σε Ελλάδα και δανειστές. Ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος μιλάνε με τη Μέρκελ και το Σόιμπλε και εισπράττουν πολύ μεγαλύτερη κατανόηση και πιο ήπιο κλίμα.
 

Υπάρχει μια πολιτική και μια πρακτική εξήγηση γι’ αυτό. Η Μέρκελ αντιλαμβάνεται ότι το ελληνικό πολιτικό σύστημα έχει φτάσει στα όριά του και δεν θέλει να ζορίσει τον Σαμαρά σε σημείο πτώσεως. Ούτως ή άλλως, οι Γερμανοί έχουν καταλήξει ότι δεν μπορούν να συνεννοηθούν με τον Αλέξη Τσίπρα. Δεν θέλουν όμως και να καταρρεύσει η Ελλάδα. Το πολιτικό στοίχημα για την κ. Μέρκελ να αποδείξει ότι η πολιτική που επέβαλλε στην Ευρώπη λειτουργεί, και αν τα καταφέρει στην Ελλάδα θα έχει κερδίσει. 

Οι γραφειοκράτες δεν έχουν τέτοιες ευαισθησίες. Eκείνους τους τρομάζουν περισσότερο οι δυο-τρεις κυβερνήσεις της Ευρωζώνης που θα κατηγορήσουν την τρόικα ότι ήταν για μια ακόμα φορά πολύ χαλαρή με την Ελλάδα.  Η Ελλάδα τους ενοχλεί και για άλλους λόγους.  Ο κυριότερος είναι, ότι η χώρα μας έχει μείνει μόνη με τα μνημόνια. Η Πορτογαλία σκοπεύει να βγει στις αγορές με ίδιες δυνάμεις τον Ιούνιο του 2014. Πρώτη προτεραιότητα για τους Πορτογάλους είναι άλλωστε, το λένε οι ίδιοι, να απαλλαγούν από το μνημόνιο και να αποκαταστήσουν την κυριαρχία τους. Η χώρα βγήκε πέρσι το Μάιο δοκιμαστικά στις αγορές και είχε πολύ καλή ανταπόκριση. Το γεγονός ότι η ευρωκρίση έχει καταλαγιάσει βοηθάει.  Η Πορτογαλία θα επιχειρήσει την έκδοση με επιτόκιο κάτω του 5%. 

Ιρλανδία και Ισπανία αποχαιρέτησαν ήδη τα μνημόνια, από το Eurogroup του Νοεμβρίου. Πολύ λίγη σημασία έχει, αν εμείς πιστεύουμε ότι τα μνημόνια δεν λειτουργούν. Το ότι  δεν λειτουργούν σε εμάς πιστοποιούν στην ευρωπαϊκή γραφειοκρατία, ότι η Ελλάδα αποτελεί ειδική περίπτωση. 

Στη θέση που βρισκόμαστε τώρα θα μας συνέφερε, να μπει μια ακόμα ευρωπαϊκή χώρα σε μνημόνιο, όπως π.χ. η Γαλλία. Όμως  έχει αρχίσει να διαφαίνεται στον ορίζοντα είναι ότι ο συστημικός κίνδυνος για την Ευρωζώνη εξαλείφεται σταδιακά. Μετά την έναρξη της εφαρμογής της Τραπεζικής Ένωσης τα κράτη μέλη θα είναι ακόμα πιο θωρακισμένα απέναντι σε ένα ατύχημα.  Σε αυτές τις συνθήκες οι Εταίροι πιθανόν να είναι διατεθειμένοι να επενδύσουν κάτι ακόμα στην περίπτωση μας, όχι όμως πολλά.

Η Ελλάδα κινδυνεύει να περιθωριοποιηθεί και να καταρρεύσει από εξάντληση, χωρίς να ενοχληθεί κανείς.

Πηγη